ÅKERFELDT MIKAEL

Clark

(INSIDE OUT MUSIC)

In zowat elk Opeth interview heeft frontman Mikael Åkerfeldt het nooit onder stoelen of banken gestoken dat hij enorm beïnvloed is door de jaren zeventig. Vooral de meer obscure progressieve rock- en folkgroepen boeien hem. Door de filmmuziek voor de Netflix serie Clark voor zijn rekening te nemen kon hij massaal putten uit die onbekende invloeden teneinde de juiste muziek bij het juiste filmfragment te voegen.

Clark handelt over de omstreden misdadiger Clark Olofsson die de inspiratie vormde voor de term Stockholm-syndroom gebaseerd op zijn waarheden en leugens. In tegenstelling tot de vaak ellenlange epics van Opeth staan er maar liefst 34 kortere nummers op de Clark soundtrack. Zoals verwacht roept de muziek verschillende emoties op aansluitend bij het filmisch gegeven.

De serie, dat in zes afleveringen wordt uitgezonden, bevat voldoende drama maar ook grappige elementen om van de soundtrack een gevariëerd en verrassend geheel te maken. De keuze van bepaalde stijlelementen past perfect bij de tijdsgeest van de swingende sixties tot de meer rebelse, progressieve seventies en dit via heavy metal, tango, funk, jazz, indie pop tot zelfs Arabische melodielijnen. Van de 34 nummers zijn er slechts 4 gezongen!

Zowel opener Libertine Theme als het daaropvolgende Tango Bizarre maken royaal gebruik van de Mellotron binnenin de repetitieve thema’s. Druglord Panic is een funky, chaotische song met een aanzwellende sfeer dat zeker op het conto van de drums geschreven mag worden. Met Rockefellers wordt een lekker stukje swingjazz afgeleverd inclusief een schorre saxofoon. De glijdende gitaar in Wish You Were There heeft vanzelfsprekend een Pink Floyd sfeertje mee. Geniet van een Arabisch feestje met La Shay’ Jadid That Alshams. Ordinary Folks is een eenvoudig folky deuntje met lekkere Hammond. Het volledige arrangement van Funky Chicken doet enorm aan Shaft van Isaac Hayes denken inclusief wah-wah pedaal. Måndag I Stockholm laat authentieke Deep Purple weerklinken terwijl de electropop van Vielleicht Später een vergeten pareltje kan zijn uit de Neue Deutsche Welle periode.

Het zieke brein van Clark Olofsson heeft Akerfeldt volop de ruimte gegeven om eens goed gek te doen waardoor niets onmogelijk werd. Ben wel benieuwd naar de beelden bij al dit fraais!

verscheen eerder in iO Pages 179